Obowiązkowe i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r.ż. ilustruje tabela 5.
Obowiązkowe (na czerwono) i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r. ż.
| od 2 – 5 lat | 6. rok życia |
| DTaP (błonica, tężec, acellularny koklusz) | |
| OPV (żywa szczepionka przeciwko polio) | |
| Haemophilus influenzae typ b (Hib) (Act Hib, Hiberix, PedvaxHib) | |
| Streptococcus pneumoniae (pneumokok) Szczepionka skoniugowana (Prevenar) Szczepionka polisacharydowa (Pneumo 23, Pneumovax 23) | Streptococcus pneumoniae (pneumokok) Szczepionka polisacharydowa (Pneumovax 23, Pneumo 23) |
| Neisseria meningitidis (meningokok) Szczepionka skoniugowana C (Neisvac C) Szczepionka polisacharydowa A + C (Polisacharydowa szczepionka meningokokowa A+C) | |
| Grypa (Fluarix, Influvac, Vaxigrip) | |
| Ospa wietrzna (Varilrix) | |
| Wirusowe zapalenie wątroby typu A (Avaxim, Havrix Junior, Vaqt25) | |
| Odkleszczowe zapalenie mózgu (FSME-Immun 0,25 Junior, Encepur A) | |
Szczepionki zalecane wykonywane są na koszt rodziców.
Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis i Streptococcus pneumoniae
Posocznice i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołują przede wszystkim takie bakterie otoczkowe, jak H. influenzae, N. meningitidis i Str. pneumoniae. Szczególnie zagrożone są nimi dzieci poniżej 2. r. ż., których niedojrzały układ odpornościowy nie potrafi produkować przeciwciał. Dlatego dla tego wieku opracowano specjalne szczepionki, tzw. skoniugowane. Powyżej 2. r. ż. zagrożenie tymi posocznicami nieco spada, ale utrzymuje się na dość wysokim poziomie do 5. r. ż.. W tym wieku układ odpornościowy jest nieco sprawniejszy i w zasadzie do skutecznej indywidualnej ochrony wystarczają szczepionki polisacharydowe. Bez względu na rodzaj szczepionki, po 2. r. ż. wystarcza podanie dziecku pojedynczej dawki którejkolwiek z dostępnych na rynku szczepionek.
Grypa
Sposób szczepienia
- Dorośli i dzieci po 3. r. ż. już uprzednio szczepione – jednorazowa dawka przed, ale i w czasie sezonu epidemicznego
- Od 6. – 36. m. ż. – 0,25 ml jednorazowo i powtórzyć po 4 tyg.
- Od 3. r. ż. – 0,5 ml jednorazowo lub dwukrotnie (w odstępie 4 tyg.).
- Gdy dziecko było szczepione w ubiegłych latach, wystarczy jednorazowe szczepienie w danym roku.
Ospa wietrzna
Sposób szczepienia
- 1. r. ż. – jedna dawka.
- Dzieci i młodzież z ostrą białaczką limfoblastyczną (w okresie remisji) – jedna dawka.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A
Sposób szczepienia
- 2 dawki: 0 i w 6 – 12 mies. po pierwszej.
- Odporność pojawia się z reguły po 2 tygodniach od pierwszej dawki.
Odkleszczowe zapalenie mózgu
Sposób szczepienia
- Dawka zerowa; następna od 1 do 3 mies. po pierwszej; trzecia od 9 – 12 mies. po pierwszej; potem co 3 lata.
Obowiązkowe i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r.ż. ilustruje tabela 5.
Obowiązkowe (na czerwono) i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r. ż.
| od 2 – 5 lat | 6. rok życia |
| DTaP (błonica, tężec, acellularny koklusz) | |
| OPV (żywa szczepionka przeciwko polio) | |
| Haemophilus influenzae typ b (Hib) (Act Hib, Hiberix, PedvaxHib) | |
| Streptococcus pneumoniae (pneumokok) Szczepionka skoniugowana (Prevenar) Szczepionka polisacharydowa (Pneumo 23, Pneumovax 23) | Streptococcus pneumoniae (pneumokok) Szczepionka polisacharydowa (Pneumovax 23, Pneumo 23) |
| Neisseria meningitidis (meningokok) Szczepionka skoniugowana C (Neisvac C) Szczepionka polisacharydowa A + C (Polisacharydowa szczepionka meningokokowa A+C) | |
| Grypa (Fluarix, Influvac, Vaxigrip) | |
| Ospa wietrzna (Varilrix) | |
| Wirusowe zapalenie wątroby typu A (Avaxim, Havrix Junior, Vaqt25) | |
| Odkleszczowe zapalenie mózgu (FSME-Immun 0,25 Junior, Encepur A) | |
Szczepionki zalecane wykonywane są na koszt rodziców.
Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis i Streptococcus pneumoniae
Posocznice i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołują przede wszystkim takie bakterie otoczkowe, jak H. influenzae, N. meningitidis i Str. pneumoniae. Szczególnie zagrożone są nimi dzieci poniżej 2. r. ż., których niedojrzały układ odpornościowy nie potrafi produkować przeciwciał. Dlatego dla tego wieku opracowano specjalne szczepionki, tzw. skoniugowane. Powyżej 2. r. ż. zagrożenie tymi posocznicami nieco spada, ale utrzymuje się na dość wysokim poziomie do 5. r. ż.. W tym wieku układ odpornościowy jest nieco sprawniejszy i w zasadzie do skutecznej indywidualnej ochrony wystarczają szczepionki polisacharydowe. Bez względu na rodzaj szczepionki, po 2. r. ż. wystarcza podanie dziecku pojedynczej dawki którejkolwiek z dostępnych na rynku szczepionek.
Grypa
Sposób szczepienia
- Dorośli i dzieci po 3. r. ż. już uprzednio szczepione – jednorazowa dawka przed, ale i w czasie sezonu epidemicznego
- Od 6. – 36. m. ż. – 0,25 ml jednorazowo i powtórzyć po 4 tyg.
- Od 3. r. ż. – 0,5 ml jednorazowo lub dwukrotnie (w odstępie 4 tyg.).
- Gdy dziecko było szczepione w ubiegłych latach, wystarczy jednorazowe szczepienie w danym roku.
Ospa wietrzna
Sposób szczepienia
- 1. r. ż. – jedna dawka.
- Dzieci i młodzież z ostrą białaczką limfoblastyczną (w okresie remisji) – jedna dawka.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A
Sposób szczepienia
- 2 dawki: 0 i w 6 – 12 mies. po pierwszej.
- Odporność pojawia się z reguły po 2 tygodniach od pierwszej dawki.
Odkleszczowe zapalenie mózgu
Sposób szczepienia
- Dawka zerowa; następna od 1 do 3 mies. po pierwszej; trzecia od 9 – 12 mies. po pierwszej; potem co 3 lata.
Dodaj komentarz