Dziecko potrzebuje poczucia bliskości ze swoimi opiekunami, aby jego rozwój emocjonalny przebiegał prawidłowo. Większość rodziców nie ma najmniejszych problemów z zapewnieniem dziecku relacji bliskości, ponieważ stała opieka nad maluchem, sama w sobie wytwarza efekt silnej i bezpośredniej więzi emocjonalnej.

Jak rodzi się bliskość?

Bliskość między ludźmi jest szczególnym rodzajem relacji, który uważamy za naturalny i pożądany. Z kolei bliskość między dzieckiem i rodzicem osiąga szczególny wymiar i stopień nasilenia. Tak naprawdę już w okresie natalnym rodzice odczuwają to, co po przyjściu dziecka na świat zostanie nazwane więzami krwi, a więc wyjątkowym rodzajem bliskości.

Dziecko nie jest w stanie przeżyć bez opieki. Posiada potrzeby, które koniecznie muszą zostać zaspokojone przez opiekunów. Rodzice opiekują się więc dzieckiem, karmiąc je, przewijając, zapewniając odpowiednią atmosferę emocjonalną, wykonując szereg czynności, które są zorientowane na zaspokojenie potrzeb dziecka, które ono dopiero uczy się wyrażać. Sam fakt zajmowania się rodziców usypianiem dziecka, jego karmieniem, zabawą z nim, elementami wychowania najwcześniejszego – tworzą poczucie bliskości. Bliskość ta może zostać pogłębiona.

Dlaczego więź z dzieckiem jest tak ważna?

Psychologiczne aspekty nawiązywania bliskości są przedmiotem badań, ale też realną czynnością, którą wykonujemy razem z naszymi pociechami. Znakomity artykuł na ten temat możemy znaleźć tutaj: https://www.vitapku.pl/psychologia/jak-tworza-sie-wiezi-style-przywiazania-i-ich-znaczenie-w-rozwoju-mlodego-czlowieka. Obszerne i szerokie zagadnienie zostaje przedstawione klarownie i przejrzyście. Możemy nagle odkryć, że nasze postępowanie wychowawcze jest naturalnie właściwe, możemy też dowiedzieć się o naszych deficytach pod tym względem.

Więź z dzieckiem ma znaczenie fundamentalne. Celem jest przecież wychowanie człowieka, który poradzi sobie w życiu. A do tego potrzebne jest zdrowo ukształtowane życie emocjonalne, którego późniejszy rozwój zależy od poczucia bliskości z opiekunem na pierwszym etapie rozwoju. Całe mnóstwo badań psychologicznych wskazuje na to, że pierwszym obrazem świata, siebie samego i innych ludzi – jest obraz emocjonalny. Za jego wytworzenie na najwcześniejszym etapie rozwoju odpowiada matka. Bliskość jest tym rodzajem relacji, której rozwinięciem są również bezpieczeństwo, zaspokojenie potrzeb, spontaniczność. Tylko na tej podstawie ukształtowania wzorców bezpieczeństwa emocjonalnego przez bliskość, można później wkraczać w świat pewnym siebie i z odwagą.

Sposoby na budowanie bliskości z maluchem

Bardzo ważne w budowaniu bliskości z dzieckiem jest czynne, zaangażowane i adekwatne reagowanie na jego potrzeby. Niektóre z tych potrzeb dziecko potrafi wyrazić i nam zakomunikować, innych musimy się domyślać. Bardzo małe dziecko jest od nas całkowicie zależne i oczekuje zapewnienia mu bezpieczeństwa, swobody odkrywania świata oraz wszelkich innych gwarancji pomyślnego rozwoju. Bardzo dobrym sposobem, który rodzicowi przychodzi zresztą bez trudu, jest czuły dotyk, kołysanie, przytulanie, bezpośrednie zwracanie się do dziecka z miłością i szacunkiem. Tak właśnie buduje się tzw. emocjonalny “kokon ochronny”, który na późniejszych etapach rozwoju wykształci zdrową i rozwiniętą osobowość.

Nasz czas spędzany z dzieckiem powinien być czasem przeznaczonym tylko jemu, wysokiej jakości działaniem obliczonym na dostarczenie odpowiednich bodźców poznawczych. Przyswajanie sobie nawyków, kultury, ludzkiego sposobu życia w społeczeństwie, nauka – to wszystko odbywa się najpierw przez mądre zabawy, które oferujemy dziecku (choć nasze słuchanie dziecka nie powinno być głuche na jego pomysły na spędzanie czasu). Najwyższe znaczenie ma także atmosfera emocjonalna w domu, która będzie sprzyjająca rozwojowi malucha, jeśli zapanuje otwartość, wzajemne uznanie i dobra komunikacja