Moje dziecko jest ciągle chore!

Znowu katar? Maluch od 3 tygodni kaszle? Zamiast chodzić do przedszkola, większość czasu spędza w domu chory? Paradoksalnie, to u dzieci dość częste!

Każdy rodzic martwi się, gdy pociecha zachoruje. Bo komplikują się dni w pracy i różne rodzinne plany. Bo boimy się rozmaitych powikłań. Bo opieka nad chorym dzieckiem jest trudna. Niestety, sezon jesienno-zimowy wydaje się nie mieć nad nami litości.

Dlaczego małe dzieci tak często chorują?

Niektórym mamom może się wydawać, że ich potomstwo jest ciągle chore. Jedna infekcja się kończy, a po tygodniu zaczyna się druga. Domowe terapie nie mają końca, a, co gorsza, z tyłu głowy wciąż tli się nam pytanie, czy za częstymi chorobami nie kryje się jakiś poważniejszy problem.

Pediatrzy przekonują jednak, że podatność na bakcyle jest we wczesnym dzieciństwie zjawiskiem normalnym. Już ok. szóstego miesiąca życia, gdy mleko matki zaczyna ustępować powoli innym pokarmom, system odpornościowy maluszka poddany jest ciężkiej próbie. Wokół czai się nawet ponad 200 wirusów chorobotwórczych, które ciągle mutują. Bez przeciwciał otrzymywanych z pokarmem naturalnym małemu organizmowi trudno jest poradzić sobie z intruzami. Zanim dziecko samodzielnie rozwinie odporność na poszczególne patogeny, musi ileś infekcji przejść. A to, niestety, trwa nawet kilkanaście dobrych lat.

Z wiekiem rośnie nie tylko wytrenowana odporność, ale także świadomość higieny. Nastolatki częściej i odpowiedzialniej myją ręce i nie wkładają już zabawek do buzi, więc chorują rzadziej. To dobra wiadomość, ale zanim doczekasz się owej dojrzałości, przyjdzie Ci zmierzyć się z całym szeregiem infekcji, przede wszystkim pochodzenia wirusowego.

Czy można być ciągle chorym?

W powyższym sformułowaniu kryje się oczywiście sporo przesady. Najczęściej bywa tak, że dzieci ze żłobka czy przedszkola po skończeniu jednej choroby wracają na kilka dni do placówki, aby zachorować znowu. Ów łańcuch łatwo jest wytłumaczyć – mimo że dziecko wraz z katarem może nabyć odporność na konkretny szczep wirusa, w okresie osłabienia infekcją zdoła zakazić się innym i wyląduje w domu np. z grypą żołądkową czy chorobą zakaźną wieku dziecięcego.

„Ciągłość” chorób wynika często również z przedłużających się symptomów — mimo że infekcja wydaje się zażegnana, a samopoczucie się poprawia, katar może utrzymywać się nawet 10 dni, a kaszel do 6 tygodni. Nie ma w tym nic niezwykłego!

Doświadczenia pokazują, że owa wysoka częstotliwość infekcji dotyczy przede wszystkim pierwszych lat w żłobku lub przedszkolu. Z każdym rokiem powinno być jednak nieco lepiej!

Czy za wszystko należy winić pogodę?

Nie bezpośrednio. Sam fakt, że temperatura za oknem spada, nie oznacza, że dziecko będzie chore. Paradoksalnie infekcje nie są też wcale zawinione zbyt lekkim ubraniem. Główną przyczyną jest kontakt z patogenem, wirusem lub bakterią, które w okresie chłodów łatwo przenoszą się między ludźmi spędzającymi większość czasu we wnętrzach. Owszem, wychłodzenie jest jednak fizycznym stresem, który może tymczasowo osłabić siły obronne organizmu i ułatwić bakcylom atak na tkanki.

Kiedy częste infekcje są powodem do niepokoju?

Czy chorób dziecięcych może być za dużo? Nie ma żadnych sztywno ustalonych reguł, co jest normą, choć niektórzy pediatrzy uznają, że 8-12 przeziębień na rok w ciągu pierwszych kilka lat życia to dość częste zjawisko. Tak niestety kształtuje się system odpornościowy.

Powodem do niepokoju może być natomiast, jeśli:

• Dziecko często choruje, a przy tym konsekwentnie traci na wadze;
• Infekcje mają faktycznie charakter ciągły, co oznacza, że nawet na kilka dni maluch nie odzyskuje nigdy pełnego zdrowia;
• Infekcje wirusowe często (6 razy do roku i więcej) przekształcają się w infekcje bakteryjne, np. zapalenie ucha środkowego, zapalenie oskrzeli czy płuc;
• Leczenie powyższych infekcji jest trudne i wymaga dożylnego podawania antybiotyków;
• Infekcje często kończą się hospitalizacją;
• Maluch powtarzalnie cierpi na grzybice lub podskórne wrzody;
• Problemy zdrowotne dotyczą nietypowych organów, np. nerek czy śledziony;
• Pociecha doświadcza powracających co kilka tygodni epizodów gorączki trwających ok. 3-5 dni bez żadnych innych wyraźnych symptomów.

Powyższe objawy należy bezwzględnie skonsultować z pediatrą, który zleci odpowiednie badania krwi. Sporadycznie system immunologiczny dziecka faktycznie może być z różnych powodów nadwątlony, co wymaga specjalistycznej terapii.

Światełko na końcu tunelu

Dziecięce choroby są wyczerpujące dla wszystkich pokoleń w rodzinie. Bywają okresy, że czujemy się zdesperowani i nie wierzymy, że to się kiedyś skończy. Należy jednak mimo wszystko zachować optymizm – z każdą infekcją system immunologiczny pociechy jest silniejszy, a w końcu stanie się dość silny, aby przez większość roku pozostawać w pełnym zdrowiu.

Nie denerwuj się więc na pociechę, że znowu jest chora. Okaż jej maksimum zrozumienia i czułości, bo to pomaga w wyzdrowieniu. Nie wahaj się jednak nieustannie przypominać o zasadach higieny osobistej – większość infekcji „łapiemy” nie wskutek czyjegoś kichnięcia czy kaszlnięcia, ale brudnych rąk, którym potem dotykamy ust. Oprócz częstego mycia rąk dobrą praktyką jest również częste płukanie nosa wodą izotoniczną – tym sposobem usuwamy bakterie i wirusy, które wniknęły już do nozdrzy, ale wyłapane zostały przez rzęski znajdujące się na śluzówce.

Wreszcie, pewną formę ochrony przed nawracającymi infekcjami zapewnia również suplementacja witaminą D w okresie, gdy ekspozycja na słońce jest ograniczona. Sprawdź jak prawidłowo dawkować ten ważny suplement.

 

Tagi: choroba, przeziębienie