Ze względów medycznych, emocjonalnych, a także socjalno-ekonomicznych karmienie piersią jest zdecydowanie korzystne dla matki.
Karmienie naturalne: przyspiesza zwijanie macicy po porodzie, zmniejsza prawdopodobieństwo zajścia w ciążę, ułatwia powrót do masy ciała sprzed ciąży (oczywiście, jeśli kobieta karmiąca nie objada się, zmniejsza ryzyko wystąpienia raka sutka, ma pozytywny wpływ na stan emocjonalny i psychikę matek, nie wymaga pracochłonnego przygotowywania pożywienia ani przebywania w domu w porze posiłków. Pokarm z piersi jest gotowy do podania w każdej chwili i we wszelkich okolicznościach. Nie bez znaczenia jest też fakt, że sztuczne mieszanki są kosztowne.
Laktacja
Podczas ciąży gruczoł sutkowy przygotowuje się do wydzielania mleka – tkanka gruczołowa rozrasta się, tworzą się nowe zraziki, różnicuje się nabłonek pęcherzyków wydzielniczych, powiększają się piersi. Za te zmiany odpowiedzialne są hormony produkowane w coraz większych ilościach, początkowo przez ciałko żółte, a następnie przez łożysko. Jednak wydzielanie pokarmu jest hamowane przez duże stężenie estrogenów produkowanych przez łożysko. W tym okresie można wycisnąć z piersi jedynie niewielką ilość siary. Wytwarzanie mleka rozpoczyna się po wydaleniu łożyska.
Początkowo mleka jest niewiele. To pierwsze mleko, zwane siarą lub młodziwem, zawiera więcej – niż późniejszy pokarm – białka i soli mineralnych, mniej tłuszczów i węglowodanów oraz więcej przeciwciał. Jego ilość jest co prawda niewielka, ale dla noworodka zupełnie wystarczająca, jeżeli odpowiednio często przystawia się go do piersi.
Po 3–4 dniach gwałtownie zwiększa się wytwarzanie pokarmu (nawał mleka). Gdy jest go za dużo dla noworodka, może dochodzić do zastoju pokarmu objawiającego się napięciem i bólem sutków.
Po 12–14 dniach pojawia się dojrzałe mleko kobiece, a jego ilość jest już dostosowana do potrzeb dziecka.
W utrzymaniu laktacji największe znaczenie ma ssanie i opróżnianie piersi.
Dlaczego wiele kobiet rezygnuje z karmienia piersią?
Mimo tych zalet karmienia naturalnego wiele kobiet nie podejmuje karmienia piersią lub zbyt wcześnie z niego rezygnuje. Większa podatność na choroby oraz inne – czasem odległe – skutki zaniechania karmienia naturalnego nie są wiązane z brakiem prawidłowego odżywiania w dzieciństwie.
Nie bez wpływu na decyzje kobiet pozostaje fakt, że ich matki i babki często nie karmiły piersią, co było związane z ówczesną modą. Czasem nawet w dobrej wierze odradzają karmienie naturalne. Nie mając doświadczenia w karmieniu piersią, nie potrafią nauczyć prawidłowej techniki, pomóc w radzeniu sobie z typowymi problemami. Dlatego karmienie piersią stało się współcześnie sprawą świadomego wyboru; bywa, że wbrew opinii otoczenia. Ponadto wśród kobiet krąży wiele błędnych przekonań czy wręcz przesądów na temat karmienia piersią. Sprostujmy niektóre z nich.
Nieprawdą jest, że: ilość mleka zależy od wielkości piersi – duże piersi zawierają przede wszystkim więcej tkanki tłuszczowej; karmienie psuje figurę; niezdolność do karmienia piersią jest dziedziczna; matka zaziębiona lub chora na grypę nie może karmić; nie można karmić po cięciu cesarskim; bliźnięta muszą być sztucznie dokarmiane; nerwowość hamuje laktację (może jedynie utrudniać wypływanie mleka i powodować zastój pokarmu).
Niektóre kobiety karmiące piersią mogą zniechęcić się przy wystąpieniu pierwszych trudności. Najczęściej mają one charakter przemijający, można im zapobiegać lub skutecznie sobie z nimi radzić. Poznanie mechanizmów powodujących te kłopoty, a także sposobów radzenia sobie z nimi, a przede wszystkim nauczenie się właściwej techniki przystawiania dziecka do piersi – pozwala przetrwać trudny okres i kontynuować karmienie z korzyścią dla matki i dziecka.
Warto także dowiedzieć się zawczasu, gdzie można uzyskać fachową poradę. W wielu miastach działają poradnie laktacyjne i grupy wsparcia dla karmiących matek.
Podkreślmy jeszcze raz, że:
- Objętość wytwarzanego pokarmu jest sprawą indywidualną i zależy głównie od zapotrzebowania dziecka, które samo sygnalizuje swoje potrzeby poprzez ssanie i pobieranie pokarmu.
- Jeżeli matka karmi na żądanie, jej organizm wyprodukuje tyle mleka, ile potrzebuje jej dziecko – ani zbyt mało, ani zbyt dużo.
- Ssanie i opróżnianie piersi są najważniejszymi bodźcami do wytwarzania pokarmu.
Dodaj komentarz