Kaszel jest ważnym mechanizmem obronnym i dlatego z zasady nie powinien być tłumiony. Z tego względu leczenie przeciwkaszlowe powinno być ograniczane do minimum, zwłaszcza u niemowląt i małych dzieci. Stosować je można tylko w przypadku kaszlu suchego, niezwykle uporczywego i męczącego, utrudniającego karmienie, zaburzającego sen i przyjmowanie leków. Leczenie takie należy natychmiast przerwać, gdy pojawi się kaszel wilgotny.
Lekiem przeciwkaszlowym o udowodnionej skuteczności dostępnym bez recepty jest cytrynian butamiratu (Sinecod). Nie wykazuje on żadnego działania narkotycznego. Dobrze się wchłania, osiągając szczytowe stężenie po 1,5 godz. po podaniu.
Dawkowanie w zależności od wieku przedstawia się następująco: 7-12 m.ż. – 10 kropli/dawkę maks. 3x/dobę, 1-3 r.ż. – 15 kropli/dawkę maks. 3x/dobę, 4-6 r.ż. – 5 ml/dawkę maks. 3x/dobę, 7-12 r.ż. – 10 ml/dawkę maks. 3x/dobę, powyżej 12 r.ż. – 15 ml/dawkę maks. 3x/dobę.
Co robić w drugiej fazie zakażenia kaszlu wilgotnego ?
Ważną rolę odgrywa właściwe nawodnienie, nawilgocenie powietrza, co pomaga zmniejszyć zagęszczenie wydzieliny. Decydującą rolę w upłynnianiu gęstej wydzieliny śluzowej odgrywają leki pobudzające wydzielanie rzadkiego śluzu i rozrzedzające wydzielinę śluzową. Najczęściej obecnie stosowanym lekiem jest ambroksol, wykazujący oba wymienione mechanizmy działania.
Dawkowanie: 1.2-4.0 mg/kg/dobę w 2-3 dawkach, przy czym ostatnia dawka powinna być podawana nie później niż o godz. 16-17.
Przedłużanie się gorączki, pojawienie się ropnej wydzieliny z dróg oddechowych, brak poprawy – to wskazania do zasięgnięcia porady lekarskiej i rozważenia konieczności wdrożenia antybiotykoterapii. Większość infekcji wywołanych przez wirusy ma charakter samoograniczający się i dlatego do całej palety wymienionych sposobów farmakologicznego leczenia objawowego należy podchodzić z rezerwą i umiarem. Zawsze trzeba mieć bowiem na uwadze, że leczenie nie powinno być gorsze od samej choroby.
Dodaj komentarz