Zapalenie pęcherza u dzieci to stosunkowo częsta infekcja układu moczowego, która może mieć różny przebieg – od łagodnego, po wymagający intensywnego leczenia. Najczęściej schorzenie to dotyczy dziewczynek, choć może występować również u chłopców, zwłaszcza w okresie niemowlęcym. Jakie są najczęstsze przyczyny zapalenia pęcherza u najmłodszych i jak rozpoznać objawy choroby? Czy zapalenie pęcherza wyjdzie w badaniu moczu? W jaki sposób leczy się omawianą chorobę u najmłodszych pacjentów?
Zapalenie pęcherza moczowego to stan zapalny błony śluzowej pęcherza, który najczęściej wywoływany jest przez bakterie. U dzieci – podobnie jak u dorosłych – głównym patogenem odpowiedzialnym za infekcję jest Escherichia coli (E. coli), bytująca w jelicie grubym. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj drogą wstępującą, gdy bakterie przedostają się przez cewkę moczową do pęcherza – jest to więc bezpośrednia przyczyna zakażenia. Istnieje jednak szereg czynników, które zwiększają ryzyko rozwoju choroby. Wśród nich można wymienić między innymi:
Oprócz powyższych czynników ryzyka, do okoliczności zwiększających szanse na rozwój zakażenia dróg moczowych, zalicza się także nietrzymanie stolca oraz nietrzymanie moczu.
U starszych dzieci (powyżej 5. roku życia) objawy zapalenia pęcherza są zbliżone do tych obserwowanych u dorosłych. W praktyce mogą więc obejmować:
W przypadku niemowląt oraz dzieci poniżej 5. roku życia rozpoznanie może być trudniejsze. Głównym symptomem jest gorączka, która utożsamiana jest przede wszystkim z przeziębieniem (co bywa mylące). Niemniej, pozostałe objawy zapalenia pęcherza u niemowląt i nieco starszych dzieci są mniej specyficzne i mogą obejmować:
Objawy u dziewczynek i chłopców są zasadniczo podobne, jednak po ukończeniu 1. roku życia infekcje dróg moczowych znacznie częściej występują u dziewczynek. Wynika to ze specyficznej budowy układu moczowego, a konkretnie z krótszej cewki moczowej, co ułatwia bakteriom wnikanie do pęcherza. U chłopców zapalenie pęcherza w wieku niemowlęcym może sugerować obecność wady anatomicznej układu moczowego i wymaga dokładniejszej diagnostyki.
Podstawowym badaniem w diagnostyce zapalenia pęcherza u dzieci jest badanie ogólne moczu, które może wykazać obecność leukocytów, bakterii, białka lub krwi. Bardzo ważne jest, aby próbka moczu była pobrana w sposób jałowy – u starszych dzieci najlepiej ze środkowego strumienia porannego moczu, a u niemowląt – za pomocą specjalnych woreczków lub przez cewnik. Kolejnym krokiem jest posiew moczu, który pozwala zidentyfikować dokładnie szczep bakterii wywołujących zakażenie i określić ich wrażliwość na antybiotyki. W niektórych laboratoriach dostępne są specjalne panele diagnostyczne w kierunku zakażenia dróg moczowych (ZUM) np. https://www.alab.pl/pakiet/zakazenie-ukladu-moczowego.
Niezwykle istotnym elementem diagnostyki jest wywiad lekarski z rodzicami – lekarz zapyta o wcześniejsze infekcje, sposób oddawania moczu, nawyki higieniczne, a także o ewentualne choroby w występujące w rodzinie. W niektórych przypadkach konieczne mogą być dodatkowe badania obrazowe – na przykład USG jamy brzusznej czy cystografia mikcyjna – wykonywane zwłaszcza przy nawracających zakażeniach.
Leczenie zapalenia pęcherza u dzieci opiera się przede wszystkim na antybiotykoterapii. Zwykle stosuje się leczenie empiryczne (czyli leczenie antybiotykiem wykorzystywanym ogólnie w terapii zapalenia układu moczowego) do czasu uzyskania wyniku posiewu. Gdy znany jest konkretny patogen i jego wrażliwość na antybiotyki, lekarz wdraża leczenie celowane, które jest najbardziej skuteczne. Dodatkowo, w ramach leczenia objawowego stosuje się:
Ważne jest również zapewnienie odpowiedniej higieny, unikanie długiego przetrzymywania moczu oraz obserwacja dziecka po zakończeniu leczenia – w razie nawrotów konieczna może być szersza diagnostyka.
Źródła:
Dodaj komentarz