W mediach coraz częściej można natknąć się na wzmianki o tęczowych dzieciach, które są źródłem niebywałej radości rodziców. Wbrew pozorom, określenie to nie ma nic wspólnego z ruchem LGBT.
Kim są tęczowe dzieci? Tak nazywa się pociechy, które przyszły na świat po tym, jak dana rodzina doświadczyła bolesnej straty – poronienia, martwego urodzenia lub śmierci noworodka. I choć nikt nie chce o tym słyszeć, tragedie wciąż, niestety, się zdarzają. Tym większym szczęściem są tęczowe dzieci – oraz nadzieja, którą ze sobą niosą, niczym tęcza po burzy!
Skąd ta nazwa – tęczowe dziecko jako światło po burzy
Mówi się, że po burzy zawsze przychodzi słońce, a wraz z nim – tęcza. To zjawisko atmosferyczne ma symbolizować nadzieję i odrodzenie po trudnym czasie. W tym kontekście narodziny dziecka po stracie niosą ze sobą ogromne emocje – radość przeplataną smutkiem, żalem i łzami.
Pojęcie tęczowych dzieci do dziś budzi jednak mieszane uczucia. Zwłaszcza u rodziców ulga i szczęście często mieszają się z poczuciem winy. Jak cieszyć się potomstwem po przeżyciu jednego z największych dramatów, jakim jest utrata ciąży? Psychologowie tłumaczą, że nie istnieje tu jedna „właściwa” reakcja – każdy musi odnaleźć swoją własną drogę.
Oczekiwanie na tęczowe dziecko – ciąża po stracie: jej emocje i wyzwania
To naturalne, że każda przyszła mama żyje w ostrożności i lęku o dobro dziecka. Tęczowe mamy z jednej strony traktują kolejną ciążę jako cud i błogosławieństwo; z drugiej – mogą odczuwać silny niepokój i skłonność do nadmiernego zamartwiania się. Chuchając na zimne, nie tylko unikają potencjalnych czynników ryzyka – od farbowania włosów po używanie mikrofalówki – ale też codziennie mierzą się z ogromnym stresem. Każdy ruch dziecka, albo jego brak, każde ukłucie w podbrzuszu, może być odczytywane jako sygnał alarmowy.
I choć taka ostrożność jest zrozumiała, lekarze podkreślają, że życie w nieustannym napięciu nie sprzyja zdrowej ciąży.
Oczywiście, jeśli wcześniejsza strata była wynikiem problemów medycznych, które mogą się powtórzyć, kobieta powinna pozostawać pod szczególnym nadzorem ginekologa-położnika. Doświadczenia z przeszłości mogą też wpłynąć na przebieg porodu – np. lekarz może zalecić cesarskie cięcie lub poród w wyspecjalizowanej placówce, dla zwiększenia bezpieczeństwa.
Zobacz, czym różni się poród przez cesarskie cięcie od porodu naturalnego: https://niebieskiepudelko.pl/porod-naturalny-a-cesarskie-ciecie/
Zmiany hormonalne towarzyszące ciąży są zawsze źródłem wahań nastrojów. Jednak w połączeniu z traumatycznymi wspomnieniami, mogą poważnie wpłynąć na psychikę przyszłej mamy. Zdarza się, że natrętne myśli o stracie prowadzą do utraty wiary w siebie, stanów depresyjnych czy lękowych. Dlatego tak ważne jest, aby tęczowe mamy otoczyć empatycznym i bezwarunkowym wsparciem – nie tylko ze strony rodziny, ale również, jeśli trzeba, profesjonalistów. O emocjach matki, która jest jednocześnie w żałobie i pełna nadziei, trzeba mówić otwarcie i bez tabu!
Być tęczowym rodzicem – jak mamy tęczowych dzieci radzą sobie po stracie?
Powitanie zdrowego dziecka po stracie to dopiero pierwszy etap wielkiego wyzwania. Rodzice tęczowych dzieci przyznają, że także kolejne lata niosą ze sobą wiele emocjonalnych burz. Miłość do takiego dziecka bywa wyjątkowo silna, czasem zaborcza, pełna lęku i intensywności. O traumatycznych przeżyciach trudno zapomnieć – a strach o dziecko często towarzyszy im każdego dnia.
Z drugiej strony, mamy tęczowych dzieci często cechują się niezwykłą cierpliwością, wdzięcznością i wewnętrzną siłą. Traktując dziecko jak prawdziwy cud, łatwiej radzą sobie z codziennymi trudnościami, potrafią bowiem spojrzeć na nie z odpowiedniej perspektywy.
Tęczowe dzieci a nadzieja – życie po wcześniejszym poronieniu
Choć patrząc globalnie, posiadanie dzieci wydaje się czymś naturalnym, wiele par – mimo szczerych chęci – napotyka na drodze do rodzicielstwa poważne przeszkody. Według naukowców poronienie dotyczy nawet 10–15% wszystkich ciąż i wiąże się z ogromnym bólem psychicznym. Jak podkreślają ginekolodzy, taka strata nie przekreśla jednak szans na kolejną ciążę i upragnione macierzyństwo.
Tęczowe dzieci, o których coraz częściej się mówi i pisze, mają dawać nadzieję wszystkim rodzicom, którzy stracili dziecko. Dla jednych są formą upamiętnienia, dla innych – sposobem na zasypanie rany w sercu. I choć trudno w to uwierzyć w chwili największego cierpienia, rodzice tęczowych dzieci przekonują, że szczęśliwe rodzicielstwo jest możliwe – nawet po stracie.
To, czy rodzice zdecydują się powiedzieć dziecku o historii jego narodzin (w odpowiednim wieku), pozostaje ich indywidualną decyzją. Niektórzy obawiają się, że może to obciążyć psychicznie dziecko, które zawdzięcza swoje życie czyjejś śmierci. Inni uważają, że jest to sposób, by pokazać mu, jak wielką ma wartość.
Dodaj komentarz