Strach przed przedwczesną utratą ciąży spędza sen z powiek wielu ciężarnym. Które symptomy faktycznie wskazują na poronienie?
Ogólne ryzyko poronienia dla większości ciąż określa się dziś na poziomie 10–15%. Liczby te dotyczą jednak wyłącznie kobiet, które wiedziały, że oczekują dziecka, i nie uwzględniają sytuacji, gdy zapłodnione jajeczko zostało wydalone jeszcze przed wykonaniem testu. Jest to spora różnica, bowiem zdaniem naukowców aż 50–75% wszystkich ciąż kończy się jeszcze przed ich zdiagnozowaniem, ponieważ krwawienie pojawia się mniej więcej w terminie miesiączki.
Z powyższych danych wynika, że jedna na dziesięć ciężarnych nie doczeka się szczęśliwego rozwiązania i spontanicznie straci ciążę przed 22. tygodniem ciąży. Spontaniczne zakończenie ciąży po 22. tygodniu jest uznawane za poród przedwczesny. Ta sucha statystyka ignoruje jednak fakt, że niektóre panie mają większe prawdopodobieństwo utraty ciąży niż inne. Na przykład, wśród kobiet 40-letnich poroni co druga, a i zaawansowany wiek ojca może wpływać na zwiększenie ryzyka. Około 15% wszystkich poronień przypisuje się infekcjom wirusowym, takim jak grypa, cytomegalia, malaria, a także infekcjom bakteryjnym pochwy.
Ryzyko rośnie u palaczek (także biernych), kobiet, które już wcześniej poroniły, oraz pań otyłych lub niedożywionych. W medycynie wykazuje się również wyraźną korelację między poronieniami a problemami z macicą i jej szyjką – od wrodzonych dysfunkcji po blizny po wcześniejszych operacjach.
Czym jest ciąża biochemiczna? https://niebieskiepudelko.pl/ciaza-biochemiczna-na-czym-polega/
Poza wspomnianymi wyżej przypadkami, kiedy kobieta nie jest nawet świadoma ciąży, ogromna większość poronień pojawia się na wczesnym etapie – w 4. i 5. tygodniu ciąży. Ryzyko pozostaje dalej dość wysokie do momentu odkrycia przez ginekologa bicia serca płodu i utrzymuje się na stabilnym, umiarkowanym poziomie do końca 12. tygodnia ciąży. Zakończenie pierwszego trymestru dla wielu kobiet jest więc powodem do ulgi, gdyż faktycznie ryzyko utraty ciąży między 14. a 20. tygodniem wynosi już zaledwie 1%.
Jak zapobiegać wadom wrodzonym u dzieci? https://niebieskiepudelko.pl/5-latwych-sposobow-jak-zapobiec-wadom-wrodzonym-u-dzieci/
Należy uświadomić sobie, że poronienia w ogromnej większości nie są zależne od czynników zewnętrznych. Najczęściej bezpośrednim powodem utraty płodu na wczesnym etapie ciąży są bowiem wady genetyczne i nieprawidłowości, które powstały we wczesnym okresie formowania się zygoty. Inaczej mówiąc, zarodek byłby poważnie obciążony wadami, które uniemożliwiają jego dalszy rozwój.
Owe aberracje chromosomowe uniemożliwiają kontynuację ciąży i ciało próbuje pozbyć się zawartości macicy. Objawia się to przede wszystkim silnymi skurczami macicy, którym towarzyszy dość obfite krwawienie – zazwyczaj nieporównywalnie większe niż klasyczna menstruacja. Kobieta odczuwa często ogólne bóle brzucha, zmęczenie i słabość, a czasem do tych symptomów dołącza się również narastający ból w odcinku krzyżowym pleców. Z pochwy, oprócz krwi, wydostawać się może także różowa, śluzowa wydzielina lub, częściej, krwawe skrzepy o wielkości nawet kilku centymetrów. Zdarza się również, że poronieniu towarzyszy podwyższona temperatura ciała.
Powyższe objawy są przesłanką, aby udać się do ginekologa, który oceni, czy faktycznie doszło do poronienia i czy było ono całkowite. W przypadku nieprawidłowego oczyszczenia się macicy może być konieczne wykonanie zabiegu łyżeczkowania. Uwaga! Nie każde silne krwawienie połączone ze skurczami oznacza poronienie – podobne objawy mogą towarzyszyć np. krwiakom w obrębie macicy.
Jeśli przyczyną poronienia jest niewydolność szyjki macicy, jego przebieg może być nieco inny, znacznie łagodniejszy. Sytuacja dotyczy zazwyczaj drugiego trymestru. Samo poronienie następuje bez wcześniejszych oznak zwiastujących i rozpoczyna się odczuciem nagłego parcia w obrębie podbrzusza. Zdarza się, że dochodzi wówczas do odejścia wód płodowych, a z pochwy samoczynnie wysuwa się łożysko lub fragmenty tkanki. Sam proces może być całkiem bezbolesny lub połączony z lekkimi skurczami macicy.
Bardzo gwałtowne bywa natomiast poronienie septyczne, wywołane infekcją w obrębie macicy. Wówczas silnemu krwawieniu i intensywnym bólom brzucha towarzyszy zazwyczaj silny ucisk, gorączka oraz dreszcze, a w badaniu laboratoryjnym krwi odnotowuje się podwyższoną liczbę białych krwinek.
W literaturze medycznej spotykamy się również z poronieniem zatrzymanym, czyli sytuacją, w której zarodek obumarł wewnątrz macicy, ale z jakiegoś powodu nie został w porę wydalony. Pacjentka może więc nadal myśleć, że jest w ciąży z powodu braku objawów, choć często klasyczne symptomy ciążowe ulegają znaczącej redukcji. Tę formę poronienia wykrywa się dopiero podczas rutynowego badania USG. W zależności od indywidualnego przypadku lekarz zaleca wówczas procedurę chirurgicznego oczyszczenia macicy metodą łyżeczkowania lub farmakologicznego wywołania poronienia. Czasami pozwala się kobiecie odczekać 2–4 tygodnie w nadziei, że oczyszczanie macicy rozpocznie się spontanicznie, ale nie zawsze jest to wskazane.
Poza wspomnianymi wyżej symptomami poronienie niezależnie od powodu wiąże się zazwyczaj z poważnym obciążeniem psychicznym i emocjonalnym. Kobiecie może towarzyszyć strach graniczący z paniką, silne uczucie rozpaczy i desperacji, rozdrażnienie i gniew. Są to zjawiska całkowicie naturalne, które, niestety, ustępują zwykle znacznie wolniej niż fizyczne symptomy. Ważne jest, by nauczyć się je rozpoznawać, otwarcie o nich mówić i szukać pomocy. Warto skonsultować się również z psychiatrą. Pamiętaj: urodzenie zdrowego dziecka po poronieniu jest możliwe!
Bibliografia:
Medycyna Praktyczna, https://www.mp.pl/pacjent/ciaza/przebiegciazy/90964,poronienie
Za życiem gov.pl, https://zazyciem.gov.pl/strona/13209-porod-dziecka-chorego-procedury-po-poronieniu-lub-martwym-urodzeniu
Tagi: jak rozpoznać poronienie, poronienie samoistne, wczesne poronienie
Dodaj komentarz