Dla wielu kobiet cesarskie cięcie jest sposobem na uniknięcie bólu porodowego. Niestety, okazuje się, że ból pooperacyjny może być znacznie bardziej dotkliwy.
Analiz korzyści i negatywów wynikających z obu rodzajów porodu – naturalnego i chirurgicznego – przygotowano już setki. Poza ciężarnymi mającym wyraźne wskazania do cesarskiego cięcia pozostała grupa przyszłych mam może wybrać swój wariant samodzielnie, o ile posiada odpowiednie środki finansowe na cięcie na życzenie. Jest jednak gorzka prawda w stwierdzeniu, że poród naturalny boli jako sto diabłów, ale potem jest z każdym dniem lepiej; podczas gdy „cesarka” sama w sobie nie jest niemiłym doświadczeniem, ale dolegliwości zwiększają się wraz z upływem czasu.
Z czego wynika ból po cesarskim cięciu?
Dolegliwości bólowe po chirurgicznym porodzie trwają zwykle kilka tygodni, a przez pierwszych 7-10 dni świeżo upieczona mama zmuszona jest często do przyjmowania środków przeciwbólowych, np. paracetamolu lub ibuprofenu, które nie wpływają wszak na możliwość karmienia piersią. Wielu lekarzy wyraźnie zaleca uśmierzanie bólu, ponieważ to przede wszystkim dyskomfort z nim związany może zaburzać produkcję mleka.
A dlaczego tak boli? Lekarz przy operacji nacina skórę w dolnej części brzucha, tworząc kilkunastocentymetrowy otwór. Już samo to nacięcie ze szwami ma prawo boleć. Mięśni się nie tnie, ale są one rozsuwane, tak aby dać łatwy dostęp do macicy. Tutaj następuje drugie cięcie, które również należy po wydobyciu dziecka zaszyć. Jak się łatwo domyśleć, podwójna rana na brzuchu, który aktywowany jest przy każdorazowym siadaniu, kaszlu, śmiechu czy wizycie w toalecie, nie może być błaha. Badania naukowe wskazują, że niezależnie od rodzaju szwów wybranych przez lekarza do zamknięcia jamy brzusznej (wewnątrz zakłada się zawsze szwy rozpuszczalne), dolegliwości kobiet i okres rekonwalescencji są dość podobne.
A co z bólem pleców?
Spora część pacjentek po cesarskim cięciu narzeka na silne bóle krzyża, które pojawiają się zwykle ok 3-6 godziny po zaszyciu, gdy anestetyki przestają działać. Wynikają one zwykle z punkcji przeprowadzonej w celu podania znieczulenia do porodu – mimo, że stosunkowo cienka, igła przebija wszak skórę, mięśnie i nerwy i ma prawo powodować ból. Nie jest to powód do niepokoju i dyskomfort z czasem ustaje.
Gorszym symptomem jest ból szyi i głowy, pojawiający się nawet 5 dni po cesarce, który może oznaczać wyciekanie płynu mózgowo-rdzeniowego w rezultacie nakłucia rdzenia przez anestezjologa. Diagnozę tą łatwo potwierdzić – dolegliwości w przypadku wycieku, zwanego również zespołem popunkcyjnym, wyraźnie ustępują przy położeniu się w pozycji poziomej. Leżenie płasko jest też najczęściej polecana formą terapii w tym przypadku – ból zanika samoistnie po zabliźnieniu się nakłucia i wyregulowaniu ciśnienia.
Domowe sposoby na szybszą rekonwalescencję
Czy oprócz przyjmowania niesterydowych środków przeciwzapalnych kobieta może sobie jakoś pomóc? Wiele źródeł wskazuje, że przykładanie ciepłych lub zimnych kompresów do rany może okresowo łagodzić ból. Generalnie, ciepłe okłady są zwykle skuteczniejsze i bezpieczniejsze w tej sytuacji, ale różne pacjentki mogą reagować indywidualnie. Do dobrej praktyki należy również podtrzymywanie ręką brzucha przy kaszlu czy kichaniu, aby niepotrzebnie nie nadwyrężać miejsc zszycia.
Z początku kluczowym aspektem radzenia sobie z bólem jest także unikanie wysiłku i odpowiedni poziom odpoczynku. Brzmi to paradoksalnie w obliczu małego dziecka w domu, ale warto zapewnić sobie pomoc kogoś z rodziny, aby przynajmniej w tych pierwszych dniach pozwolić naturalnym mechanizmom skupić się na regeneracji tkanki.
Po kilku tygodniach ogólny poziom bólu spada zwykle dość widocznie, ale wiele kobiet narzeka mimo wszystko na nieprzyjemne uczucia w okolicy blizny – kłucie, ciągnięcie, swędzenie. W tym kontekście najskuteczniejsze okazują się delikatne masaże w pozycji leżącej, które warto wykonywać nawet 2-3 razy dziennie po 20 minut, wcierając w skórę naturalny nieperfumowany olej, np. ze słodkich migdałów lub jojoba. W zabliźnianiu pomóc mogą również maść z nagietka, żel z aloesu czy preparaty zawierające ekstrakt z rumianku, rozmarynu lub krwawnika. Dobrą powieścią cieszy się również aromaterapia olejkiem lawendowym, zarówno w postaci masaży, jak i kąpieli.
Kiedy ból po cesarce jest powodem do niepokoju?
Niestety, choć większość kobiet wraca łatwo do siebie w przeciągu sześciu tygodni od porodu, nie brakuje w literaturze medycznej przypadków chronicznego bólu po cesarskim cięciu. Do szczególnie alarmujących oznak należy:
- Nagły silny ból głowy
- Nagły, silny atak bólu brzucha
- Zwiększenie bolesności blizny wraz z pojawieniem się ropy na ranie
- Silny ból łydki połączony z zaczerwienieniem i opuchlizną
- Ból przy oddawaniu moczu
W przypadku powyższych symptomów należy bezzwłocznie skontaktować się z pogotowiem lub lekarze położnikiem. Nieostre, ale przedłużające się bóle w obrębie jamy brzusznej oraz bóle podczas współżycia po zakończeniu okresu połogu mogą również symbolizować pojawienie się zrostów w jamie brzusznej. Wynikają one z nieprawidłowego procesu gojenia i dosłownie przyrastania do siebie organów wewnętrznych, zwłaszcza jelit, macicy czy jajników. Można im zapobiegać już na etapie porodu, np. poprzez użycie specjalnych żeli, foli czy płynów, ale gdy się pojawią, najczęściej wymagają leczenia operacyjnego. Nieleczone zrosty nie tylko bolą, ale powodują zaburzenia trawienia i mogą zagrażać kobiecej płodności.
Tagi: ból, cesarskie cięcie
Dodaj komentarz