Nawet u co szóstej ciężarnej diagnozuje się dziś cukrzycę, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi. Czy to poważny problem i w jaki sposób może wpłynąć na dziecko?
O cukrzycy ciążowej mówimy w przypadku, gdy pomiar poziomu glukozy we krwi kobiety ciężarnej przekracza określoną normę. Najczęściej wykrywa się ją w drugim trymestrze ciąży i zazwyczaj samoistnie ustępuje ona po porodzie. Jest to z definicji problem tymczasowy i nie ma nic wspólnego z cukrzycą zdiagnozowaną przed poczęciem.
Ze względu na częstość występowania w populacji, powszechnym standardem opieki ginekologiczno-położniczej są dziś badania krwi wykonywane między 24 a 28 tygodniem. Określa się je potocznie mianem krzywej cukrzycowej, ale oficjalna nazwa badania brzmi: test obciążenia glukozą.
Test składa się z trzech odbiorów krwi. Pierwszy przeprowadza się na czczo, a następnie ciężarna wypija roztwór wody z 75 g glukozy. Po godzinie ponownie pobiera się krew, a następnie po dwóch godzinach. Prawidłowy poziom cukru we krwi na czczo nie powinien przekroczyć 92 mg/dl, a górny pułap dla pomiarów 1 i 2 godziny po wypiciu roztworu wynosi odpowiednio 180 mg/dl i 140 mg/dl.
Ponadto diagnozowaniu cukrzycy w czasie ciąży mogą służyć standardowe badania krwi na czczo wykonywane w pierwszym lub drugim trymestrze, a także analiza moczu pod kątem zawartości glukozy. Jeśli normy są przekroczone, mama w ciąży kierowana jest do poradni diabetologicznej.
Mechanizm rozwoju cukrzycy ciążowej jest dość prosty. W celu wspierania rozwoju płodu łożysko produkuje hormony, które zwiększają poziom glukozy dostępnej we krwi i niezbędnej dla rozwoju komórek. W większości przypadków trzustka jest w stanie wyprodukować dość insuliny, aby cały nadmiar cukru w krwioobiegu został zredukowany. U niektórych kobiet trzustka jednak nie radzi sobie z zadaniem i poziom glukozy pozostaje wysoki.
Do czynników ryzyka należą:
Ogromna większość ciężarnych nie ma szans zaobserwować u siebie objawów cukrzycy, tym bardziej że są one w wielu punktach zbieżne z symptomami samej ciąży. Powody do podejrzeń może jednak dawać:
Odpowiednio wcześnie wykryta cukrzyca ciążowa nie stanowi zwykle zagrożenia dla dziecka. Lekarze będą starali się zrobić wszystko, aby utrzymać poziom cukru we krwi matki na najniższym możliwym poziomie. Wówczas ewentualne komplikacje powinny być minimalne. Najczęściej mówi się o:
Długoterminowym skutkiem cukrzycy ciążowej u matki może być także zwiększone ryzyko zachorowania na cukrzycę u dziecka w wieku dorosłym. Temu zagrożeniu można na szczęście dość efektywnie zapobiegać poprzez zdrową dietę oraz odpowiedni poziom aktywności fizycznej.
Zwiększone zachorowania na cukrzycę w późniejszym życiu dotyczy także samej matki, u której w czasie ciąży odkryto podwyższony poziom cukru. I w tym przypadku jednak prewencja polegająca na zdrowym stylu życia przynosi doskonałe rezultaty.
Uwaga: Nieleczona cukrzyca ciążowa może prowadzić do rozwoju nadciśnienia i stanu przedrzucawkowego u matki!
Wiadomość o niekorzystnych wynikach krzywej cukrzycowej może dla przyszłej mamy być niepokojąca. Na szczęście, nie tylko perspektywy z punktu widzenia dzisiejszej medycyny są całkiem optymistyczne, ale i samo leczenie nie jest przesadnie uciążliwe. Większości kobietom do utrzymania poziomu cukru we krwi w ryzach wystarczy odpowiednia dieta i plan aktywności fizycznej ustalony przez specjalistę w zależności od indywidualnych ograniczeń i warunków zdrowotnych. Przede wszystkim zaleca się:
W rzadkich wypadkach, gdy wspomniana wyżej strategia nie przynosi spodziewanych rezultatów, ciężarnym z cukrzycą podaje się leki.
Warto pamiętać, że im zdrowsza jest kobieta przed zajściem w ciążę, tym lepiej rokuje dla ograniczenia ryzyka cukrzycy w ciąży. Dbanie o dobrą kondycję i prawidłową wagę ciała w wieku rozrodczym jest więc najlepszą metodą prewencji!
Dodaj komentarz