W miarę rozwoju diety dziecka, pojawiają się nowe możliwości podaży pokarmów – w tym także płynów. Dziecko stopniowo rezygnuje z funkcji ssania, która dominowała w początkowym okresie jego życia i wybiera nowe umiejętności, np. picie płynów z otwartego kubka.
Rodzice często proponują dziecku kubki typu „niekapki”. Oczywiście można z nich korzystać (zwłaszcza, gdy zależy nam, aby dziecko nie zalało płynem ubrania). Jednak należy pamiętać, iż pobieranie płynów z „kubka – niekapka” bardziej zbliżone jest jeszcze do ssania niż do picia. Podobna informacja dotyczy ustników montowanych w butelkach – w tym przypadku także bliżej do funkcji ssania niż do funkcji picia. Dlatego warto zadać sobie trud nauczenia dziecka picia z otwartego kubeczka! Utrwalimy dojrzały (niezbędny np. w czasie mówienia) wzorzec oddychania z wdechem przez nos i wydechem ustami oraz będziemy promowali – nabyty w czasie karmienia łyżeczką – wzorzec połykania dojrzałego.
Kiedy zaczynamy pojenie dziecka z otwartego kubka
Ten moment nie jest wyznaczony ilością miesięcy, które dziecko ukończyło, lecz przebiegiem pobierania pokarmów.
Otóż, picia z otwartego kubka należy uczyć tylko i wyłącznie te dzieci, które potrafią prawidłowo pobierać pokarm z łyżeczki (patrz: informacje związane z karmieniem łyżeczką). Dlaczego? Ponieważ picie z otwartego kubka wymaga poprzedzenia łatwiejszą funkcją, np. można lekko docisnąć łyżeczką środek języka, by spowodować domknięcie ust. Podczas pojenia nie możemy już tego uczynić – dziecku muszą wystarczyć doświadczenia zebrane w czasie pobierania pokarmów z łyżeczki. Ponadto papki przesuwają się stosunkowo wolno w jamie ustnej i wtedy niemowlę uczy się jak je transportować. Płyny w czasie picia przesuwają się błyskawicznie we wnętrzu jamy ustnej. Zatem, żeby uniknąć problemów z krztuszeniem, trzeba wykorzystać wcześniej zdobyte umiejętności!
Dodaj komentarz