Płeć dziecka czyli ciężarna z chłopcem czy dziewczynką?

Chociaż żyjemy w dobie ultrasonografii i badań prenatalnych, fenomen odgadywania płci dziecka na podstawie subiektywnych odczuć mamy nie przestaje nas bawić. Co ciekawe, ciąża z dziewczynką faktycznie daje się czasem odróżnić od ciąży chłopięcej!

We współczesności obserwacja symptomów ciążowych mogących mieć związek z płcią jest oczywiście głównie zabawą i ciekawostką, raczej niż spolegliwą formą diagnostyki. Dla wszystkich rodziców, którzy zdecydowali się na nie ujawnianie wyników badania USG przez lekarza, poniższe wskazówki mogą mieć szczególnie intrygujący charakter.

Płeć już w pierwszym trymestrze?

Nawet najbardziej szczegółowe badanie USG nie jest w stanie determinująco określić płci płodu w pierwszych trzech miesiącach gestacji. Standardowy czas pierwszej diagnozy to zwykle 16 tydzień ciąży. Tymczasem większość rodziców już w pierwszych tygodniach chciałaby wiedzieć, jaka czeka ich przygoda i które imiona zacząć rozważać. Nieoficjalne metody rozpoznawania płci przyszłego dziecka tymczasem odnoszą się właśnie już do pierwszego trymestru. Jeśli wierzyć obserwacjom, kobiety spodziewające się dziewczynki doświadczają bowiem znacznie wcześniej i znacznie dotkliwiej porannych mdłości. Ma to związek z poziomem hormonu hCG i nie jest pozbawione naukowego sensu. Już dziś trwają bowiem testy nad opracowaniem godnego zaufania badania płci płodu w pierwszych tygodniach ciąży, właśnie na podstawie poziomu gonadotropiny kosmówkowej we krwi matki.

Dziewczynka obciąża mamę

Badacze z Wexner Medical Center na Uniwersytecie Stanowym w Ohio rozciągnęli obserwację wpływu płodu na organizm matki do jeszcze innej płaszczyzny. Prześledziwszy losy 80 ciężarnych stwierdzili, że system odpornościowy kobiet noszących w łonie dziewczynki reagował znacznie gwałtowniej na kontakt z bakteriami, produkując zwiększone ilości cytokin, markerów immunologicznych odpowiedzialnych za stany zapalne. Przekładając to na codzienną rzeczywistość, ciąża z dziewczynką może się objawiać zaostrzeniem astmy, częstszą zapadalnością na infekcje wirusowe i bakteryjne, wyraźniejszymi bólami i silniejszym zmęczeniem. Naukowcy podkreślają przy tym, że na odporność przyszłej mamy mają silny wpływ jeszcze inne czynniki, m.in. dieta, poziom stresu i warunki pracy.

A co z tętnem maluszka?

W dawnych czasach, przed epoką aparatów do USG, ginekolodzy często kusili się o przepowiadanie płci dziecka na podstawie tętna płodu, które łatwo zmierzyć zwykłym stetoskopem. Faktycznie, istnieje naukowo potwierdzona zależność, że płody żeńskie mają szybciej bijące serduszka, podczas gdy chłopcy już w łonie matki wykazują zdystansowane podejście. Mówi się, że tętno powyżej 140 uderzeń na minutę wskazywać ma na dziewczynkę, a niższe na chłopca. Niestety, różnice, zwłaszcza w pierwszych dwóch trymestrach, mogą być tak marginalne, że ten sposób diagnozy nie przyniesie żadnego zdecydowanego rozstrzygnięcia.

Płeć dziecka a zachcianki pokarmowe

Od setek lat babcie i kumoszki na całym świecie przepowiadały też płeć płodu na podstawie nawyków żywieniowych matki w czasie ciąży. Popularne mniemanie mówi, że czekając na córkę zajadamy się z rozkoszą słodyczami, podczas gdy czekając na syna, mamy głównie ochotę na słone przekąski. Naukowcy odnoszą się do tej teorii dość sceptycznie, aczkolwiek istnieje badanie sugerujące, że mamy chłopców doświadczają częstszych i silniejszych awersji żywieniowych, jak również są bardziej wrażliwe na zapachy.

Kształt brzucha i stan cery?

Mądrość ludowa każe nam również wierzyć, że dziewczynki nosi się „nisko”, co oznacza, że brzuch ma tendencję do opadania, podczas gdy ciąża z chłopcem charakteryzuje się wystającym do przodu brzuchem. Niestety, jest to tylko i wyłącznie mit, w żaden sposób nie potwierdzony naukowy, a prawie każdy ciążowy brzuch prędzej czy później jednak opada, co jest zresztą znakiem zbliżającego się porodu.

Niewiele więcej sensu ma przepowiadanie płci dziecka na podstawie stanu cery. Co ciekawe można się spotkać zarówno z twierdzeniem, że córka zabiera matce urodę, jak i że hormony chłopięce, a więc testosteron, powodują u mamy trądzik i większy porost włosów. W rzeczywistości poziom hormonów wydzielanych przez płód jest naprawdę minimalny, a łożysko i tak ich nie przepuszcza (kierunek przepływu przechodzi w drugą stronę, od matki do dziecka). Problemy z cerą czy nadmiernym owłosieniem najczęściej wynikają więc z burzy hormonalnej w organizmie kobiety.

Naukowe rozstrzygnięcia i pomyłki

Co ciekawe, nawet aparatura USG miewa swoje słabe strony. Nie brakuje bowiem na świecie rodziców, których dziecko „zmieniało płeć” dwa lub trzy razy w czasie ciąży, oraz takich, którzy przeżyli na sali porodowej prawdziwą niespodziankę. Te pomyłki wynikają głównie ze słabych zdolności diagnostycznych lekarza. Nierzadko sam płód nie ułatwia zadania swoją pozycją, a ginekolog dokonuje pochopnej oceny naciskany przez niecierpliwych rodziców. Tak naprawdę dopiero bowiem po 20 tygodniu ciąży określenie płci w badaniu USG można uznać za prawie pewne. Częściej przy tym żeńskie płody są mylnie diagnozowane jako chłopcy niż na odwrót.

Aby poznać płeć dziecka bez żadnego marginesu błędu można wykonać bądź odbiór wody płodowej (badanie inwazyjne i stanowiące niewielkie, ale statystycznie istotne zagrożenie dla ciąży) lub test genetyczny z krwi matki. Oba badania korzystają bezpośrednio z DNA płodu i dają jednoznaczną odpowiedź, czy malować pokoik na różowo, czy na niebiesko.

Tagi: płeć dziecka