Jak dbać o zdrowie intymne dziewcząt? Czym zajmuje się ginekolog dziecięcy?

O ginekologu i pierwszej wizycie w gabinecie takiego specjalisty mówi się najczęściej w przypadku młodych kobiet czy nastolatek, które mają już pierwszą miesiączkę za sobą. Tymczasem o zdrowie intymne dziewcząt czy nawet małych dziewczynek w wieku wczesnoszkolnym i przedszkolnym także można właściwie zadbać, odwiedzając ginekologa dziecięcego. Kiedy będzie to potrzebne?

Czym zajmuje się ginekolog dziecięcy?

Ginekolog jest specjalistą z  gałęzi medycyny zajmującej się zdrowiem intymnym kobiet. Jednak taki lekarz może specjalizować się w problemach układu płciowego i poprawnym rozwoju narządów rodnych również u dziewcząt. Ginekolog dziecięcy przyjmuje pacjentki w wieku do 18. lat.

Jakie objawy powinny skłonić do umówienia wizyty u ginekologa dziecięcego?

O ile dorosłe kobiety powinny regularnie odwiedzać gabinet ginekologa i badać się, np. wykonywać badanie cytologiczne, USG piersi czy USG dopochwowe, to u małych dziewczynek i nastolatek nie ma zwykle takiej rutynowej potrzeby. Są jednak i takie sytuacje, w których pomóc może właśnie ginekolog dziecięcy.

Rodzice czy opiekunowie młodej dziewczyny powinni zastanowić się nad możliwością odbycia konsultacji u lekarza ginekologa dziecięcego, jeśli zauważają takie objawy jak:

• upławy,
• plamienia,
• krwista wydzielina z narządów rodnych,
• zaczerwienienie sromu,
• powiększenie gruczołów sutkowych,
• zielonkawa wydzielina z pochwy,
• przedwczesny rozwój sutków,
• nietypowy wygląd narządów płciowych,
• bóle brzucha, zwłaszcza umiejscowione w dolnej jego części,
• świąd w okolicy narządów rodnych,
• uczucie pieczenia i szczypania przy oddawaniu moczu,
• przedwczesne pojawienie się owłosienia.

Ginekolog dziecięcy może okazać się bardzo pomocnym specjalistom w przypadku:

• pojawienia się oznak dojrzewania przedwcześnie, w zbyt wczesnym wieku, np. kilku lat,
• nieprawidłowej budowy narządów rodnych,
• braku oznak dojrzewania u nastolatki w wieku 13-14 lat,
• problemów z układem hormonalnym, np. nadmierne owłosienie,
• problemów mogących wpływać na funkcjonowanie układu rozrodczego w dorosłym wieku,
• problemów mogących wpływać na płodność w dorosłym wieku.

Zaleca się, by przy niepokojących objawach ze strony układu moczowo-płciowego dziewcząt jak najszybciej umówić wizytę u ginekologa dziecięcego. Jednocześnie pierwsza taka wizyta powinna odbyć się wówczas, gdy dziewczynka zaczyna miesiączkować. Wówczas ginekolog będzie mógł ocenić, czy proces dojrzewania przebiega prawidłowo.

Jak wygląda wizyta u ginekologa dziecięcego?

Nawet dorosłe kobiety krępują się przed wizytą. Taki odruch jest zatem jak najbardziej naturalny, jeśli chodzi o dziewczynki i młode kobiety. Jednak, w przypadku gdy jest to wskazane ze względu na pojawiające się objawy, warto przełamać wstyd i udać  się do specjalisty.

Wizyta u ginekologa dziecięcego odbywa się w towarzystwie rodzica, najczęściej mamy dziewczynki. Lekarz przeprowadza wywiad z małą pacjentką i jej rodzicem, wypytując o objawy i ich nasilenie, wcześniej występujące choroby oraz o to, czy miesiączkuje.

Zwykle nie wykonuje od razu badania ginekologicznego, a może poprzestać na obejrzeniu zewnętrznych narządów płciowych lub wykonać na miejscu badanie USG narządów miednicy przez powłoki brzuszne. Dopiero w momencie, gdy pojawia się taka potrzeba, za zgodą dziecka i rodzica i po wyjaśnieniu, na czym polega badanie, może je wykonać. Do tego celu wykorzystuje specjalne wzierniki dziewczęce. Na etapie badania najczęściej rodzic jest wypraszany z gabinetu lekarskiego.

Jakie schorzenia leczy ginekolog dziecięcy?

Po przeprowadzonych badaniach i wywiadzie z pacjentką i jej rodzicem ginekolog dziecięcy może zdiagnozować choroby i zaburzenia, takie jak:

• przedwczesne lub opóźnione dojrzewanie płciowe,
• sklejenie warg sromowych, inaczej synechia,
• zaburzenie miesiączkowania,
• stan zapalny dróg rodnych,
• zaburzenia hormonalne,
• przerost gruczołów sutkowych,
• infekcje bakteryjne i wirusowe narządów płciowych.

Kiedy postawiona zostanie diagnoza małej pacjentce, ginekolog zaleci odpowiednią drogę leczenia, np. terapię hormonalną, zastosowanie miejscowych leków, ale niekiedy potrzebne jest wykonanie zabiegów ambulatoryjnych lub pobyt w warunkach szpitalnych.