Imię pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „clarus”, które oznacza „jasny”, lub „sławny”. Imię to wsławiła św. Klara, uczennica św. Franciszka z Asyżu i założycielka zakonu sióstr klarysek, najsurowszego ówcześnie zakonu kobiecego. Liczbą imienia jest dziewiątka. Wibracja intuicyjnego spostrzegania świata i ponad przeciętnej wrażliwości. Klara żyje w świecie marzeń i fantazji, co jest dobre dla małej dziewczynki, a niekoniecznie dobre w życiu dorosłej kobiety. Chwiejna emocjonalnie, potrzebuje albo dużego grona oddanych przyjaciół, albo silnego męskiego ramienia. Zazwyczaj zakochuje się bez opamiętania, raz na zawsze, poetycko. Niekiedy sprawia wrażenie kobiety wyniosłej i dumnej. Bywa kapryśna, niezdecydowana, płaczliwa. Proza życia codziennego to dla Klary świat obcy i wrogi. Najlepiej zamieszkałaby pośród elfów. Imię pasuje do kobiet spod znaku Wodnika i Koziorożca.
jasna, czysta, sławna
Szukaj wśród imion męskich, żeńskich i uniwersalnych
